ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﻭﺯﻩ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﻣﻐﺮﺏ ﺍﺯ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻌﺪﺍ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻧﻴﺖ 1550 ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﻣﺜﻼ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﺭﺍ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﻰﮔﻴﺮﻡ ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺪﺭ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﻣﻐﺮﺏ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻫﺪ، ﻛﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﻛﻨﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﺭﺍ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﻮﺩﻩ، ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﻫﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻐﺮﺏ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ1551 . ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﺮﺍ ﺭﻭﺯﻩ ﻓﺮﺩﺍﻯ ﺁﻥ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺐ ﺍﻭﻝ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﻫﻤﻪ ﻣﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ1552 . ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺷﺐ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ، ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﻓﺮﺩﺍ ﺭﺍ ﺑﻜﻨﺪ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ1553 . ﻭﻗﺖ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺴﺘﺤﺒﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺷﺐ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﻣﻮﻗﻌﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﻴﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﻣﻐﺮﺏ ﻭﻗﺖ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺖ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺴﺘﺤﺒﻰ ﻛﻨﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ1554 . ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺑﺪﻭﻥ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻪ ﻣﺴﺘﺤﺐ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ، ﻧﻤﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﻭﺍﺟﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ. 1555 ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻏﻴﺮ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ، ﺭﻭﺯﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﻣﺜﻼ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﻗﻀﺎ ﻳﺎ ﺭﻭﺯﻩ ﻧﺬﺭ ﻣﻰﮔﻴﺮﻡ، ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻣﻰﮔﻴﺮﻡ، ﺑﻠﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﺪﺍﻧﺪ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﻳﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻰﺷﻮﺩ1556 . ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻤﺪﺍ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﻏﻴﺮ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻛﻨﺪ، ﻧﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻰﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺭﻭﺯﻩﺍﻯ ﻛﻪ ﻗﺼﺪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ1557 . ﺳﻮﻡ ﺑﻮﺩﻩ،ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ1558 . ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﻬﻮﺵ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻫﻮﺵ ﺁﻳﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻜﺮﺩ،ﻗﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ1559 . ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﺴﺖﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﻬﻮﺵ ﺁﻳﺪ، ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻗﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ1560 . ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻐﺮﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ،ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ1561 . ﺍﮔﺮ ﻧﺪﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻣﻠﺘﻔﺖﺷﻮﺩ،ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻳﺎ ﺑﻌﺪﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻣﻠﺘﻔﺖﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﻐﺮﺏ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻫﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻫﻢ ﺭﻭﺯﻩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﻗﻀﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ1562 . ﺍﮔﺮ ﺑﭽﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﺎﻟﻎ ﺷﻮﺩ، ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﻭﺍﮔﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺑﺎﻟﻎ ﺷﻮﺩ، ﺭﻭﺯﻩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﻧﻴﺴﺖ. 1563 ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﻴﺘﻰ ﺍﺟﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺴﺘﺤﺒﻰ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻭﻟﻰ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﻗﻀﺎ ﻳﺎ ﺭﻭﺯﻩ ﻭﺍﺟﺐ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ، ﻧﻤﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺴﺘﺤﺒﻰ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺴﺘﺤﺐ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻳﺎﺩﺵ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺴﺘﺤﺒﻰ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻰﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﻴﺖﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻣﻠﺘﻔﺖﺷﻮﺩ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻌﺪﺍﺯ ﻣﻐﺮﺏ ﻳﺎﺩﺵ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ، ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻰﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﻴﺴﺖ1564 . ﺍﮔﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ، ﺭﻭﺯﻩ ﻣﻌﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﺜﻼ ﻧﺬﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﺭﺍ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻋﻤﺪﺍ ﺗﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﻧﻴﺖ ﻧﻜﻨﺪ،ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ، ﻳﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻳﺎﺩﺵ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﮔﺮﻧﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ1565 . ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺯﻩ ﻭﺍﺟﺐ ﻏﻴﺮ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﻣﺜﻞ ﺭﻭﺯﻩ ﻛﻔﺎﺭﻩ، ﻋﻤﺪﺍ ﺗﺎ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻇﻬﺮ ﻧﻴﺖ ﻧﻜﻨﺪ، ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺑﻠﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻧﻴﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﻧﮕﻴﺮﺩ، ﻳﺎ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻳﺎ ﻧﻪ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1566 ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻛﺎﻓﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﻤﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﻗﻀﺎ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ1567 . ﺍﮔﺮ ﻣﺮﻳﺾ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺧﻮﺏ ﺷﻮﺩ، ﺭﻭﺯﻩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﻧﻴﺴﺖ1568 . ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺷﻚ ﺩﺍﺭﺩ ﺁﺧﺮ ﺷﻌﺒﺎﻥ ﺍﺳﺖﻳﺎ ﺍﻭﻝ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻭﺍﺟﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻛﻨﺪ، ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﻗﻀﺎ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ، ﺍﺯ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻰﺷﻮﺩ1569 . ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺷﻚ ﺩﺍﺭﺩ ﺁﺧﺮ ﺷﻌﺒﺎﻥ ﺍﺳﺖﻳﺎ ﺍﻭﻝ ﺭﻣﻀﺎﻥ، ﺑﻪ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﻗﻀﺎ ﻳﺎ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺴﺘﺤﺒﻰ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﻛﻪ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺍﺳﺖﺑﺎﻳﺪ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻛﻨﺪ1570 . ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻩ ﻭﺍﺟﺐ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﻣﺜﻞ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ، ﻭﻟﻰ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻧﻴﺖ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻫﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ1571 . ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺴﺘﺤﺐ ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﻭﺍﺟﺒﻰ ﻛﻪ ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﻣﻌﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺜﻞ ﺭﻭﺯﻩ ﻛﻔﺎﺭﻩ، ﺍﮔﺮ ﻗﺼﺪ ﻛﻨﺪ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ، ﻳﺎ ﻣﺮﺩﺩ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺁﻭﺭﺩ ﻳﺎ ﻧﻪ،ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﻛﻨﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ 1572 ﻧﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ: ﺍﻭﻝ: ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻥ. ﺩﻭﻡ: ﺟﻤﺎﻉ. ﺳﻮﻡ:ﺍﺳﺘﻤﻨﺎ، ﻭ ﺍﺳﺘﻤﻨﺎ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻳﺪ.ﭼﻬﺎﺭﻡ: ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻼﻡ. ﭘﻨﺠﻢ:ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﻏﺒﺎﺭ ﻏﻠﻴﻆ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ. ﺷﺸﻢ: ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮ ﺩﺭ ﺁﺏ. ﻫﻔﺘﻢ: ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺑﺮ ﺟﻨﺎﺑﺖ ﻭ ﺣﻴﺾ ﻭ ﻧﻔﺎﺱ ﺗﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ. ﻫﺸﺘﻢ: ﺍﻣﺎﻟﻪ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﭼﻴﺰﻫﺎﻯ ﺭﻭﺍﻥ.ﻧﻬﻢ: ﻗﻰ ﻛﺮﺩﻥ. ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻰﺷﻮﺩ1- . ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻥ 1573 ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﻋﻤﺪﺍ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻳﺎ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﭼﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻥ ﺁﻥ ﭼﻴﺰ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺜﻞ ﻧﺎﻥ ﻭ ﺁﺏ، ﭼﻪ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻙ ﻭ ﺷﻴﺮﻩ ﺩﺭﺧﺖ، ﻭ ﭼﻪ ﻛﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﺯﻳﺎﺩ. ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﻮﺍﻙ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﻣﺴﻮﺍﻙ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﺩ ﻛﻪ ﺭﻃﻮﺑﺖﺧﺎﺭﺝ ﺑﻪ ﺁﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺸﻮﺩ1574 . ﺍﮔﺮ ﻣﻮﻗﻌﻰ ﻛﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻏﺬﺍ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺍﺳﺖﺑﻔﻬﻤﺪ ﺻﺒﺢ ﺷﺪﻩ، ﺑﺎﻳﺪ ﻟﻘﻤﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ. ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻋﻤﺪﺍ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ، ﻛﻔﺎﺭﻩ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﻣﻰﺷﻮﺩ1575 . ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﺳﻬﻮﺍ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻳﺎ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ1576 . ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﺁﻣﭙﻮﻟﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻏﺬﺍ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ، ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻛﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺗﺰﺭﻳﻖ ﺁﻣﭙﻮﻟﻰ ﻛﻪ ﻋﻀﻮ ﺭﺍ ﺑﻰ ﺣﺲ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺩﻭﺍ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ. 1577 ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻻﻯ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻋﻤﺪﺍ ﻓﺮﻭ ﺑﺒﺮﺩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ1578 . ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺩﻧﺪﺍﻧﻬﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺧﻼﻝ ﻛﻨﺪ، ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻏﺬﺍﻳﻰ ﻛﻪ ﻻﻯ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻓﺮﻭ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺧﻼﻝ ﻧﻜﻨﺪ ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻓﺮﻭ ﺭﻭﺩ ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ. ﺑﻠﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﻭ ﻫﻢ ﻧﺮﻭﺩ، ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ1579 . ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻥ ﺁﺏ ﺩﻫﺎﻥ، ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺧﻴﺎﻝ ﻛﺮﺩﻥ ﺗﺮﺷﻰ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﻛﻨﺪ. 1580 ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺧﻼﻁ ﺳﺮ ﻭ ﺳﻴﻨﻪ، ﺗﺎ ﺑﻪ ﻓﻀﺎﻯ ﺩﻫﺎﻥ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ، ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺍﺧﻞ ﻓﻀﺎﻯ ﺩﻫﺎﻥ ﺷﻮﺩ، ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻭ ﻧﺒﺮﺩ1581 . ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺗﺸﻨﻪ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺘﺮﺳﺪ ﺍﺯ ﺗﺸﻨﮕﻰ ﺑﻤﻴﺮﺩ، ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪﺍﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ ﺁﺏ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﺪ، ﻭﻟﻰ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺑﻘﻴﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ، ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ1582 . ﺟﻮﻳﺪﻥ ﻏﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﭽﻪ ﻳﺎ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻭ ﭼﺸﻴﺪﻥ ﻏﺬﺍ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﻧﻤﻰﺭﺳﺪ، ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﺑﺮﺳﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﻛﻨﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯﺍﻭﻝ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻓﺮﻭ ﺭﻭﺩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﻛﻔﺎﺭﻩ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ1583 . ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻤﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺿﻌﻒ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭﺩ، ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺿﻌﻒ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﻯ ﺍﺳﺖﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻛﺮﺩ، ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ2- . ﺟﻤﺎﻉ 1584 ﺟﻤﺎﻉ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ، ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺧﺘﻨﻪﮔﺎﻩ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﻰ ﻫﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻴﺎﻳﺪ1585 . ﺍﮔﺮ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺧﺘﻨﻪﮔﺎﻩ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﻰ ﻫﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻴﺎﻳﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ، ﻭﻟﻰ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺁﻟﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﻳﺪﻩﺍﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﺘﻨﻪﮔﺎﻩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺍﺧﻞ ﻛﻨﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ1586 . ﺍﮔﺮ ﺷﻚ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺧﺘﻨﻪﮔﺎﻩ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪﻩ ﻳﺎ ﻧﻪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺁﻟﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﻳﺪﻩﺍﻧﺪ، ﺍﮔﺮ ﺷﻚ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺧﻮﻝ ﺷﺪﻩ ﻳﺎ ﻧﻪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ1587 . ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻤﺎﻉ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﻳﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻉ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ، ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ. ﻭﻟﻰ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺟﻤﺎﻉ ﻳﺎﺩﺵ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻮﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﺟﻤﺎﻉ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﺸﻮﺩ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ3- . ﺍﺳﺘﻤﻨﺎﺀ 1588 ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﺍﺳﺘﻤﻨﺎ ﻛﻨﺪ، ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥﺁﻳﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ1589 . ﺍﮔﺮ ﺑﻰ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻳﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﻛﺎﺭﻯ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻰ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻳﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ1590 . ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ، ﻣﺤﺘﻠﻢ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ، ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ. ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﻭ ﻣﺤﺘﻠﻢ ﻫﻢ ﺑﺸﻮﺩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ1591 . ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻥ ﻣﻨﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ، ﻭﺍﺟﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﺯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻥ ﺁﻥ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻛﻨﺪ1592 . ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭﻯ ﻛﻪ ﻣﺤﺘﻠﻢ ﺷﺪﻩ، ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻮﻝ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ، ﺍﺳﺘﺒﺮﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﻮﻝ ﻳﺎ ﺍﺳﺘﺒﺮﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻣﻨﻰ ﺍﺯ ﻣﺠﺮﻯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰﺁﻳﺪ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﻏﺴﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﻤﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺳﺘﺒﺮﺍ ﻛﻨﺪ1593 . ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭﻯ ﻛﻪ ﻣﺤﺘﻠﻢ ﺷﺪﻩ، ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻣﻨﻰ ﺩﺭ ﻣﺠﺮﻯ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻏﺴﻞ ﺑﻮﻝ ﻧﻜﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻏﺴﻞ ﻣﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰﺁﻳﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﻳﺪﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻏﺴﻞ ﺑﻮﻝ ﻛﻨﺪ. 1594 ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻥ ﻣﻨﻰ ﻛﺎﺭﻯ ﺑﻜﻨﺪ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﻨﻰ ﺍﺯﺍﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻴﺎﻳﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ. 1595 ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺭ ﺑﺪﻭﻥ ﻗﺼﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻥ ﻣﻨﻰ ﺑﺎ ﻛﺴﻰ ﺑﺎﺯﻯ ﻭ ﺷﻮﺧﻰ ﻛﻨﺪ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﻋﺎﺩﺕ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﻯ ﻭ ﺷﻮﺧﻰ ﻣﻨﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ، ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﻣﻨﻰ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻳﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺷﻮﺧﻰ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺟﺎ ﻛﻪ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻧﻜﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﺩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ4- . ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ 1596 ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ، ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻤﺪﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺪﻫﺪ، ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻓﻮﺭﺍ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻢ، ﻳﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻨﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻫﺮﺍ ﺳﻼﻡ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻜﻢ ﻓﺮﻗﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ1597 . ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺧﺒﺮﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻧﻤﻰﺩﺍﻧﺪ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﺳﺖﻳﺎ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﻘﻞ ﻛﻨﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺧﺒﺮ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻪ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺧﺒﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ﻧﻘﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻟﻴﻜﻦ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻫﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ1598 . ﺍﮔﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﻳﺎ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻧﻘﻞ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﻮﺩﻩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ1599 . ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻰﺩﺍﻧﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ، ﺭﺍﺳﺖﺑﻮﺩﻩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1600 ﺍﮔﺮ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻋﻤﺪﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﻫﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺩﺭﻭﻍ ﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﻘﻞ ﻛﻨﺪ، ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ1601 . ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻧﻪ، ﻋﻤﺪﺍ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺑﻠﻰ، ﻳﺎ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺑﻠﻰ، ﻋﻤﺪﺍ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻧﻪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ1602 . ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﻳﺎ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺣﺮﻑ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﻳﺪ، ﺑﻌﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘﻢ، ﻳﺎ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺩﺭﻭﻏﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻓﺮﺩﺍﻯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﻳﺸﺐ ﮔﻔﺘﻢ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﺳﺖ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ5- . ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﻏﺒﺎﺭ ﻏﻠﻴﻆ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ 1603 ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﻏﺒﺎﺭ ﻏﻠﻴﻆ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﻛﻨﺪ، ﭼﻪ ﻏﺒﺎﺭ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺁﻥ ﺣﻼﻝ ﺍﺳﺖ، ﻣﺜﻞ ﺁﺭﺩ، ﻳﺎ ﻏﺒﺎﺭ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺁﻥ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ1604 . ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﺎﺩ ﻏﺒﺎﺭ ﻏﻠﻴﻆﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﻧﻜﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﺑﺮﺳﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ1605 . ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﺩﻭﺩ ﺳﻴﮕﺎﺭ ﻭ ﺗﻨﺒﺎﻛﻮ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪ. ﻭﻟﻰ ﺑﺨﺎﺭ ﻏﻠﻴﻆ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﻛﻨﺪ، ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺁﺏ ﺩﺭ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭ ﺩﻫﺪ. 1606 ﺍﮔﺮ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﻧﻜﻨﺪ ﻭ ﻏﺒﺎﺭ ﻳﺎ ﺑﺨﺎﺭ ﻳﺎ ﺩﻭﺩ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺍﺧﻞ ﺣﻠﻖ ﺷﻮﺩ،ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺪ ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1607 ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﻧﻜﻨﺪ، ﻳﺎ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻏﺒﺎﺭ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ ﺍﻭ ﺑﺮﺳﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ، ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ6- . ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻥ ﺳﺮ ﺩﺭ ﺁﺏ 1608 ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﻋﻤﺪﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ، ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﺪﻥ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺪﻥ ﺭﺍ ﺁﺏ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ1609 . ﺍﮔﺮ ﻧﺼﻒ ﺳﺮ ﺭﺍ ﻳﻚ ﺩﻓﻌﻪ ﻭ ﻧﺼﻒ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﻓﻌﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ،ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ1610 . ﺍﮔﺮ ﺷﻚ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮ ﺯﻳﺮ ﺁﺏ ﺭﻓﺘﻪ ﻳﺎ ﻧﻪ ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ1611 . ﺍﮔﺮ ﺳﺮ ﺯﻳﺮ ﺁﺏ ﺑﺮﻭﺩ ﻭﻟﻰ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﻮﻫﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ. 1612 ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻼﺏ ﻓﺮﻭ ﻧﺒﺮﺩ، ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺁﺑﻬﺎﻯ ﻣﻀﺎﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻴﺰﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ، ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ1613 . ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺑﻴﻔﺘﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﺏ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﻳﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺮ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ1614 . ﺍﮔﺮ ﻋﺎﺩﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺳﺮﺵ ﺯﻳﺮ ﺁﺏ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﺳﺮﺵ ﺯﻳﺮ ﺁﺏ ﺑﺮﻭﺩ ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ1615 . ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ ﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺳﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺁﺏ ﻳﺎﺩﺵ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺳﺖﻳﺎ ﺁﻥ ﻛﺲ ﺩﺳﺖﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ، ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻮﺭﺍ ﺳﺮ ﺭﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ، ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺷﻮﺩ1616 . ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻴﺖ ﻏﺴﻞ ﺳﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ، ﺭﻭﺯﻩ ﻭ ﻏﺴﻞ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ1617 . ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻤﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﺴﻞ ﺳﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ،ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﻭﺍﺟﺒﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺜﻞ ﺭﻭﺯﻩ ﻛﻔﺎﺭﻩ ﻭﻗﺖ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻏﺴﻞ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ. ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﺟﺐ ﻣﻌﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻥ ﺳﺮ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻗﺼﺪ ﻏﺴﻞ ﻛﻨﺪ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﻏﺴﻞ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ،ﻣﮕﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺁﺏ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻧﻴﺖ ﻏﺴﻞ ﻛﻨﺪ، ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻏﺴﻞ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﻫﻢ ﻏﺴﻞ ﻭ ﻫﻢ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ، ﻣﮕﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻳﺮ ﺁﺏ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻧﻴﺖ ﻏﺴﻞ ﻛﻨﺪ،ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻏﺴﻞ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ1618 . ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ، ﺳﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ، ﺍﮔﺮﭼﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﺷﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ. 7- ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺑﺮ ﺟﻨﺎﺑﺖ ﻭ ﺣﻴﺾ ﻭ ﻧﻔﺎﺱ ﺗﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ 1619 ﺍﮔﺮ ﺟﻨﺐ ﻋﻤﺪﺍ ﺗﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﻏﺴﻞ ﻧﻜﻨﺪ، ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍﻭ ﺗﻴﻤﻢ ﺍﺳﺖ ﻋﻤﺪﺍ ﺗﻴﻤﻢ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ1620 . ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻩ ﻭﺍﺟﺒﻰ ﻛﻪ ﻣﺜﻞ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﻣﻌﻴﻦ ﺍﺳﺖ، ﺗﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﻏﺴﻞ ﻧﻜﻨﺪ ﻭ ﺗﻴﻤﻢ ﻫﻢ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ1621 . ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺟﻨﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﻭﺍﺟﺒﻰ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻛﻪ ﻣﺜﻞ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﻣﻌﻴﻦ ﺍﺳﺖ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻋﻤﺪﺍ ﻏﺴﻞ ﻧﻜﻨﺪ ﺗﺎ ﻭﻗﺖ ﺗﻨﮓ ﺷﻮﺩ، ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻴﻤﻢ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ. 1622 ﺍﮔﺮ ﺟﻨﺐ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻏﺴﻞ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﻳﺎﺩﺵ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﻗﻀﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻳﺎﺩﺵ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﺟﻨﺐ ﺑﻮﺩﻩ ﻗﻀﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻣﺜﻼ ﺍﮔﺮ ﻧﻤﻰﺩﺍﻧﺪ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺟﻨﺐ ﺑﻮﺩﻩ ﻳﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﺭﻭﺯ، ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﻗﻀﺎ ﻛﻨﺪ1623 . ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻴﭻ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﻏﺴﻞ ﻭ ﺗﻴﻤﻢ ﻭﻗﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ،ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﻨﺐ ﻛﻨﺪ ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻀﺎ ﻭ ﻛﻔﺎﺭﻩ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻴﻤﻢ ﻭﻗﺖ ﺩﺍﺭﺩ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﻨﺐ ﻛﻨﺪ، ﺑﺎ ﺗﻴﻤﻢ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ، ﻭﻟﻰ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎﺭ ﺍﺳﺖ1624 . ﺍﮔﺮ ﮔﻤﺎﻥ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻏﺴﻞ ﻭﻗﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﻨﺐ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﻭﻗﺖ ﺗﻨﮓ ﺑﻮﺩﻩ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺗﻴﻤﻢ ﻛﻨﺪ ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ1625 . ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺟﻨﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻰﺩﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ، ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ، ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﺸﻮﺩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻀﺎ ﻭ ﻛﻔﺎﺭﻩ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﻣﻰﺷﻮﺩ. 1626 ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺟﻨﺐ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ، ﺍﮔﺮ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺑﺪﻫﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻰﺷﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﺴﻞ، ﻣﻰﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ1627 . ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺟﻨﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻰﺩﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻣﻰﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﻏﺴﻞ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ1628 . ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺟﻨﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻰﺩﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻣﻰﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻏﺴﻞ ﻛﻨﺪ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ1629 . ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺟﻨﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻰﺩﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻣﻰﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻰﺷﻮﺩ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﻏﺴﻞ ﻛﻨﺪ، ﻳﺎ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻏﺴﻞ ﻛﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﺸﻮﺩ، ﺭﻭﺯﻩﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ1630 . ﺍﮔﺮ ﺟﻨﺐ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻰﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﻏﺴﻞ ﻛﻨﺪ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﺸﻮﺩ، ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﻗﻀﺎ ﻛﻨﺪ، ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻭﻡ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺳﻮﻡ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ، ﻭ ﻛﻔﺎﺭﻩ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ1631 . ﺧﻮﺍﺑﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺤﺘﻠﻢ ﺷﺪﻩ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﻭﻝ ﺣﺴﺎﺏ ﻛﺮﺩ، ﺑﻠﻜﻪ ﺍﮔﺮﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ، ﺧﻮﺍﺏ ﺍﻭﻝ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻰﺷﻮﺩ1632 . ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻩﺩﺍﺭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻣﺤﺘﻠﻢ ﺷﻮﺩ، ﻭﺍﺟﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﻓﻮﺭﺍ ﻏﺴﻞ ﻛﻨﺪ1633 . ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻣﺤﺘﻠﻢ ﺷﺪﻩ، ﺍﮔﺮﭼﻪﺑﺪﺍﻧﺪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﻣﺤﺘﻠﻢ ﺷﺪﻩ، ﺭﻭﺯﻩ ﺍﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ1634 . ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫﺪ ﻗﻀﺎﻯ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ، ﻫﺮﮔﺎ

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: